Studirao je filozofiju i medicinu u Pešti. Bavio se publicistikom i novinarstvom, uređivao je “Srpski dnevnik”. Bio je sekretar Matice srpske i urednik “Letopisa”. Osnivač je Srpskog narodnog pozorišta u Novom Sadu i jedan od osnivača Narodnog pozorišta u Beogradu i njegov upravnik. Bio je profesor istorije na Velikoj školi u Beogradu, lični učitelj kralja Aleksandra Obrenovića, nakratko i ministar prosvete. Objavio je “Opštu istoriju” i više prevoda, posebno dramskih tekstova. Autor je dramskog dela “Markova sablja” čiji je, između ostalog, sastavni deo i pesma “Bože pravde” koja je postala himna Srbije (1872). Muziku za himnu komponovao je srpski kompozitor Davorin Jenko. Ostala dela: “Radnja Blagoveštenskog sabora” (bio je poslanik na saboru 1861.) “Latinsko-srpski rečnik”, putopisi, uspomene (po periodici – “Letopis”, “Javor”).
Preuzeto: Nspm.rs
