Rade Šerbedžija (Bunić, 27. jul 1946) je jugoslovenski, srpski i hrvatski filmski, televizijski i pozorišni glumac srpske etničke pripadnosti. Oženjen je Lenkom Udovički, sa kojom ima ćerke Ninu, Milicu Almu i Vanju. Iz prvog braka ima ćerku Luciju i sina Danila. Rođen je u srpskoj porodici u mestu Bunić, kod Titove Korenice u Hrvatskoj. Otac mu se zvao Dane, a majka Stana. Diplomirao je 1969. na Akademiji za pozorište, film i televiziju u Zagrebu,
Nakon završetka fakulteta, ubrzo je angažovan u zagrebačkom dramskom kazalištu Gavela. Nakon toga naizmenično radi kao slobodni umetnik, s angažmanom u HNK Zagreb, te ponovno u „Gaveli“. Nadaren, posebne glumačke tehnike, i racionalan i temperamentan, sugestivan, vrsne dikcije, s lakoćom izvodeći i fizički najteže scene, pokazao se podjednako uverljiv u ulogama klasičnog (npr. Šekspirovi Hamlet) i modernog repertoara (npr. Ibzenov Per Gint) — u raznim žanrovima, i u pozitivnim i u negativnim likovima. Dobitnik je mnogih priznanja.
Najuspešnija filmska godina za Šerbedžiju je verovatno bila 1986, kada mu dve uloge u filmovima dobijaju titulu najuspešnijih na Pulskom festivalu: revolucionara koji se ne snalazi u poratnom vremenu u Večernjim zvonima Lordana Zafranovića (Zlatna arena) i radnika ogorčenog siromaštvom i životnim nedaćama u Snu o ruži Ž. Tadića (Velika povelja u Nišu). Velikog radnog potencijala, s uspehom glumi i na televiziji: u TV serijama U registraturi, Nikola Tesla (u naslovnoj ulozi), Prosjaci i sinovi i Bombaški proces (kao Josip Broz Tito). Godine 1982. dobio je godišnju nagradu australijske televizije Sami za glavnu ulogu u australijskoj televizijskoj ekranizaciji drame Oslobođenje Skoplja D. Jovanovića. Objavio je 2 zbirke pesama: Promjenljivi i Crno, crveno. Bio je predavač scenskog govora i glume na Akademiji za kazalište, film i televiziju u Zagrebu te kao vanredni profesor glume na Akademiji umetnosti u Novom Sadu.
Izvor: sr.wikipedia.org
