Na današnji dan, pre 21 godinu, počela je NATO agresija na našu zemlju, tadašnju SR Jugoslaviju, prvi put u istoriji bez odobrenja Saveta bezbednosti UN i to pod izgovorom da je krivac za neuspeh pregovora u Rambujeu i Parizu o budućem statusu pokrajine Kosovo i Metohija.
Naredbu je tadašnjem komandantu savezničkih snaga, američkom generalu Vesliju Klarku, izdao generalni sekretar NATO-a Havijer Solana, a jugoslovenska vlada iste noći proglasila je ratno stanje.
Posle neuspelih pregovora u Rambujeu, koji su trajali 17 dana od kraja februara do početka marta 1999. godine, gde su albanskai srpska strana trebale da postignu dogovor o o budućem statusu pokrajine Kosovo i Metohija, Jugoslavija je označena kao glavni krivac za taj ishod.
Čim je Skupština Srbije donela zvaničnu odluku da ne prihvata prisustvo stranih trupa na teritoriji Kosova i Metohije i predložila da snage Ujedinjenih nacija nadgledaju mirovno rešenje sukoba na Kosovu, započeti su vazdušni udari na tadašnju SR Jugoslaviju, 24. marta 1999. u 19.45 časova.
Tokom 78 dana, koliko je trajala NATO agresija na našu zemlju, poginuo je 1.031 pripadnik vojske i srpske policije, ranjeno njih 5.173, desetak se i dalje vode kao nestali. Što se civila tiče, teže i lakše ranjeno je oko 6.000, među kojima je bilo 2.700 dece, a njih 79 je poginulo.
Iako su tvrdili da gađaju samo legitimne mete, na udaru NATO bombi našla se i bolnica “Dragiša Mišović, ambasada NR Kine, putnički voz u Grdelici, zgrada Radio televizije Srbije, u kom su živote izgubili civili, a simbol stradanja postala je i trogodišnja Milica Rakić, devojčica koja je poginula na noši u svom domu, od gelera bombi koje su gađale Batajnicu.
Preuzeto: telegraf.rs
