Puškin važi za jednog od najvećih liričara svetske književnosti, čiju poeziju odlikuju osećajnost, mera, dovršenost i krajnja jednostavnost izraza.
Ljubavni motivi, dominantni u njegovoj poeziji – bogatoj muzičkim, likovnim i psihološkim elementima – povremeno se smjenjuju sa patriotskim i revolucionarnim motivima. Bio je inovator u pogledu jezika, stila i sadržaja.
Poreklom iz stare, ali osiromašene plemićke porodice, pesnik buntovnog duha, često je bio na udaru cenzora, a zbog stihova posvećenih slobodi prognan je iz prestonice na jug Rusije.
Umro je u 38. godini od rana zadobijenih u dvoboju sa jednim francuskim avanturistom, čemu su prethodile spletke najviših krugova ruskog društva.
Dela: romani u stihovima “Evgenije Onjegin”, “Grof Nulin”, “Kućica u Kolomni”, drame “Boris Godunov”, “Rusalka”, prozna dela “Pikova dama”, “Kapetanova kći”, “Egipatske noći”, “Pripovetke pokojnog Ivana Petroviča Belkina”, male tragedije u stihovima “Gozba za vreme kuge”, “Vitez-tvrdica”, “Kameni gost”, “Mocart i Salijeri”, poeme “Cigani”, “Poltava”, “Bronzani konjanik”, “Gavrilijada”, “Ruslan i Ljudmila”, “Kavkaski zarobljenik”, bajke u stihovima – “Bajka o caru Saltanu”, “Bajka o ribaru i ribici”, “Bajka o popu i sluzi njegovom Baldi”.
