Na današnji dan, 28. februara 1832. godine, osnovana je najstarija ustanova kulture u Srbiji – Narodna biblioteka Srbije.
Ona je nastala u knjižari Gligorija Vozarovića, prvog srpskog knjižara i izdavača, a početni fond činili su pokloni Vozarovića i drugih ljudi koji su brinuli o srpskoj kulturi. Danom osnivanja smatra se 28. februar 1832. godine, jer je tada Dimitrije Davidović, srpski političar, diplomata, ustavopisac, novinar i publicista poslao pismo knezu Milošu o uređenju biblioteke.
Ona je vremenom izrasla u nacionalnu, nakon što je okupila više biblioteka javnih i državnih nadleštava i otkupila nekoliko privatnih biblioteka, među kojima i biblioteku Lukijana Mušickog. Godine 1845. imala je 1.421 naslov u 2.283 sveske i autorski katalog, koji je izradio dr Milovan Spasić. Ukazom kneza iz 1853. godine uvedeno je zvanje državnog bibliotekara u rangu profesora Velike škole.
Naziv “Narodna biblioteka” ozvaničio je Đura Daničić, koji je definisao nacionalnu koncepciju nabavne politike i započeo izradu tekuće nacionalne bibliografije. Zakonom o štampi iz 1870. godine, za koji je zaslužan Stojan Novaković, ustanovljen je obavezni primerak.
U bombardovanju tokom Prvog svetskog rata stradao je deo fonda Narodne biblioteke, dok je preostali fond preseljen na više mesta u Beogradu, Nišu i Kosovskoj Mitrovici. Deo je stigao i do Sofije, ali je nakon rata nađen, za razliku od dosta građe, rukopisa, knjiga i novina koji su bespovratno nestali. Početkom Drugog svetskog rata u bombardovanju Beograda, Biblioteka je izgorela do temelja. Ogroman deo fonda je tada izgubljen, a još za vreme rata počela je njegova obnova.
Na dan kada je stradala, 6. aprila 1973. godine, Biblioteka je svečano otvorila vrata svoje nove zgrade, u kojoj je i danas.
