Rođen 1921. godine, odrastao je u bogatoj gradskoj porodici u Somboru, u Čonopljanskoj, a kasnije na Vencu Živojina Mišića. Kao stariji osnovac i kao gimnazijalac sa odličnim uspehom, aktivno se bavio kraljicom sporta – atletikom. Početkom četrdesetih, kada je Drugi svetski rat već buktao Evropom i svetom, upisao je Fakultet tehničkih nauka u Beogradu i tu biva viđen za SKOJ, a potom i za člana KPJ, što postaje u vreme okupacije Jugoslavije, leta 1941. godine.
Već po fašističkoj okupaciji Beograda, Bane Sekulić vraća se u rodni Sombor, gde se povezuje sa lokalnim članovima KPJ, a nepuna dva meseca po povratku organizuje, zajedno sa ostalim članovima SKOJ-a i KPJ-a, sabotažu, odnosno akciju spaljivanja žita u somborskom ataru. On je, prema diverzantskom planu, bio zadužen za deo atara salaša Lugumeraca (današnjeg Lugova), prema Prigrevici. Spletom nesrećnih okolnosti, na osmom kilometru ka Prigrevici, uhvatili su ga, 22. julske večeri. Gotovo na smrt pretučen, biva prebačen u Prigrevicu koja je bila pod nemačkom okupacijom, a tamo proživljava tešku torturu posle koje ga sprovode u somborski zatvor. Gotovo tri pune nedelje Vujadin Sekulić je svirepo mučen i isleđivan, ali nijednu svoju „vezu“ niti partijskog druga nije izdao. Međutim, mađarski agenti koji su pratili i „ulovili“ Sekulića, znali su sa kime se družio i bio u konspirativnim odnosima. Tako su otpočela hapšenja i batinanja somborskih antifašista.
Na drugom spratu Županije je iste 1941. godine, 14. avgusta, organizovano suđenje pred prekim Vojnim sudom, a Sekulić je dobio najtežu kaznu – dosuđena mu je smrt streljanjem, a odluku je potpisao Agošton Sentandrei, mađarski general. Iste noći, Sekulić je pogubljen u dvorištu Županije.
Posle smrti Baneta Sekulića, antifašisti iz Sombora i okoline su se, uplašeni svirepošću akcije hapšenja i ekspresnim suđenjem, te smrtnom presudom, povukli u ilegalu. Ipak, pojedinci su ostali svetli primeri antifašističke borbe, pa su ubrzo po Somboru pobacali letke o Sekuliću kao heroju narodnooslobodilačke borbe.
Iako kratkog životnog, političkog i antifašističkog staža, Vujadin Bane Sekulić ostao je Somborac koji je na prostoru bivše Jugoslavije upisan kao veliki borac protiv fašizma, neustrašiv i preduzimljiv, do zadnjeg daha veran ideji slobode. Njegova nepokolebljivost u čuvanju konspirativnih tajni i planova, kao i muk kad je u pitanju izdaja prijatelja i sapatnika, svrstala ga je među najsjajnije zvezde antifašističkog neba Sombora i šire.
Nakon oslobođenja Sombora i Jugoslavije, u Somboru je najpre fabrika metalnih proizvoda ponela ime Vujadina Baneta Sekulića. Kasnije je dobio i svoju ulicu u naselju Mlake. Na obeležavanju Dana boraca tokom 1958. u parku ispred Županije svečano je prikazana bista Baneta Sekulića, bronzana sa mermernim postoljem, koju je izradio Jovan Kratohvil. Naposletku, osamdesetih godina je otvorena i spomen-ploča na zgradi Županije, u izradi Ota Loga.
