Iako su za ravnicu netipični planinski predeli raznovrsnog geološkog sastava Vršačke planine su ipak jedinstvene za područje Autonomne pokrajine Vojvodine.
Blizina granice sa Rumunijom i Karpatskim masivom ukazuje na prekogranični značaj Predela izuzetnih odlika ,,Vršačke planine“, a povezujući Karpate sa Deliblatskom peščarom ovo područje predstavlja i sponu udaljenih staništa za vuka, strogo zaštićenu vrstu na području AP Vojvodine. Osim toga ovo prirodno dobro je proglašeno Međunarodno značajnim područjem za ptice.
Zbog lipove i bagremove šume koje preovladavaju ovim područjem, planinski prostor u vreme cvetanja dobija i specifična aromatična obeležja, čineći ga u to vreme veoma prijatnim za boravak turista i sakupljanje lekovitih cvetova.
Najviša tačka AP Vojvodine se nalazi upravo na Vršačkim planinama, u pitanju je Gudurički vrh sa visinom od 641 mnv koji se naslanja na Karpatski masiv i predstavlja prirodnu vezu biljnog i životinjskog sveta planinskih i ravničarskih predela. Od ostalih vrhova poznati su Lisičja glava (590 mnv), Đakov vrh (449 mnv) i Vršačka kula (399 mnv).
Vršačke planine poseduju i ne mali kulturno-istorijski značaj (Vršačka kula, srednjovekovno utvrđenje iz 14.veka), a brojna mesta su vezana i za istorijske događaje iz 16. veka. Sa južne strane planina nalazi se manastir Mesić čije prvo postojanje datira iz 1225. godine, a sa druge strane brda nalazi se manastir Središte.
Ukupna površina Vršačkih planina zajedno sa Malim Vršačkim ritom iznosi 5.328,86 hektara.
Vršačke planine su pod zaštitom od 2005. godine, a Mali Vršački rit od 2013. godine odlukama Skupštine opštine Vršac, dok je na jučerašnjoj sednici Skupštine AP Vojvodine usvojena nova odluka koja objedinjuje ove dve prostorne celine svrstavajući ih u II kategoriju zaštićenih područja, čime se pružaju veće mogućnosti u zaštiti, unapređenju i održivom korišćenju temeljnih prirodnih vrednosti oba područja.
