Janko Veselinović ) je bio srpski književnik. Napisao je preko 30 knjiga, među kojima su najpoznatije „Slike iz seoskog života“, „Poljsko cveće“ i „Hajduk Stanko“. Spisak dela navodimo prema knjizi Hajduk Stanko i prema knjizi Jovana Skerlića “Istorija nove srpske književnosti”.
Prvi pokušaj štampanja pripovedaka 1886. godine završio se neuspehom. Kosta Arsenijević, urednik “Misli”, vratio mu je rukopis sa savetom “da se mladi uča ovoga posla okane”. Obeshrabren Veselinović hteo je da spali sve svoje rukopise. Od toga ga je odvratio drag prijatelj Jova Aleksić, unuk hajduk-Stankov. Kasnije je Janko bio predsednik opštine Koceljeva, pa ponovo učitelj. Književnik je bio i pomoćnik glavnog urednika lista Srpske novine, odakle potiče i njegovo veliko prijateljstvo sa glavnim urednikom Milovanom Glišićem. Bio je i korektor Državne štamparije, dramaturg Narodnog pozorišta, pokretač i urednik lista Zvezda, urednik listova Pobratim, Dnevni list. Pripovedač, romansijer, dramski pisac. Zbog kritika vlasti, bio je više puta u zatvoru.
Neuredan život je ostavio tragove, pa je oboleo od tuberkuloze, od koje je i umro. Na njegovoj sahrani su bili čak i Aleksa Šantić i Svetozar Ćorović, koji su zbog toga doputovali iz Mostara.
Spomenik Janku Veselinoviću na beogradskom Kalemegdanu je otkriven 7. juna 1936.
Izvor: sr.wikipedia.org
