Rođena 1839. godine, u Somboru, Sofija Jorgović bila je unuka Avrama Maksimovića, pravoslavnog sveštenika i prvog predsednika Srpske čitaonice. Za Pavla Jorgovića, somborskog učitelja, udaje se 1858. a nakon samo šest godina braka nažalost ostaje udovica.
Kada je završila osnovnu školu, zbog svoje kreativnosti koju je imala, počela je da se bavi ručnim radom.
Svoju učiteljsku karijeru počinje 1863. godine, u Somborskoj srpskoj osnovnoj školi, gde je predavala ručni rad. Zahvaljujući dozvoli Namesničkog saveta Kraljevine Ugarske, 1866. godine, sa još 8 žena, uspela je da upiše učiteljski kurs za žene, koji je bio pokrenut u tadašnjoj Preparandiji, dok je 1867. godine, po zvanju postala redovna učiteljica.
Kao jedan od redovnih predmeta, 1871. godine, u Srpskoj učiteljskoj školi uveden je ženski ručni rad, šest časova nedeljno u toku svake od tri školske godine, a za nastavnicu je izabrana upravo Sofija Jorgović. Četiri godine kasnije, pokrenuta je Srpska viša devojačka škola, u kojoj je predavala ženski ručni rad, dijetetiku, ali i crkveno pevanje i pojanje. Sofija se na tim radnim mestima zadržala 20 godina, jer je predavala paralelno.
Najviša priznanja Jorgović je dobila zahvaljujući učešću na izložbama ženskih ručnih radova, a učešće na njima uzela je zajedno sa učenicama iz Preparandije i Srpske više devojačke škole.
Sofija je svoj život okončala tokom lečenja, 1895. godine u Budimpešti.
